Hengame! Şiiri - Bülent Aydın Nigehban

Şimdi…
Kırabilirsen kır zincirini
Esaretin!

Yoksa!
Ruhun hengâmede,
Aklın mahkûm,
Vicdanın rafta,
Hükmün de olunca meçhul,
Dönüşün olamaz ki; gerçeğe!

Sonra!
Gün dönümünde…
Pembe bir kızıllık camına vurunca;
Dağıtamazsın efkârını, yalnızlığın.
Geçmişinde tükenir nefesin.
Ve
İki tahta arasında sıkışınca ömrün,
Dayan!
Dayanabilirsen “sırlarına”…
Kürek kürek sesini duyunca toprağın.

Akabinde!
Dost bildiklerin geriye döner de…
Gerçek dostların kalır içerde.
Perdeler kalkar,
Zaman durur,
Defterin sayfa sayfa okunur.
Ve…
Hesabın görülür.
Sonrası mı?
Kim bilir…
Ya; sonsuz hicran.
Ya da; hudutsuz bayram!