Hemşireler Gününe Şiiri - Çetin Erdoğdu

anamla organik bağımı koparan
ilk oydu
hatta kıçıma vuranda
çığlığıma ortak olurken
bende onu ilk tanıdığımda
anamın ak sütü gibi giyinmişti boydan

onlar taze yağan kar gibi
çocukların ilk sevinciydi sıcacık
gözlerimizdeki yaşa ortak olan onlardı
bir aşı kampanyasında
onlar beyaz bir güldü toplum bahçesinde
sevgileri dikensiz yüzleri çiğ damlası

onlar beyaz karanfildi
hastane koridorlarında mis gibi kokan
onlar karanlık gecelerde
gökyüzünde dolunaydı
bazen bir kızılay çadırında
bazende
bir depremde yıkık bir evin içinde

bir sıcak eldi çığlıklara uzanan
savaşlarda onları gördük
kan damlamış beyaz formaları
kan çanağı olmuş gözleriyle
merhem oldular sızılı yaralara
bazen çok sevdik onları
yaşama sevincini paylaştıklarında bizimle
bazen kin kustuk
ölüm haberleri verdiklerinde
yine de beyaz bir güvercin gibi
kanat gerdiler bize

bazen bir ana kadar sıcak
bir baba kadar sevecen
bir arkadaş kadar sırdaş oldular
bazen’de bir güneş gibi doğdular
hastane odasının penceresinden hasta yüzlerimize
gülen bir çift göz gibi

onları anlatmak yetmez kelimelerle
onlar yüreğimizin en derin yerinde
bir umut ışığı gibi
duruyorlar öylece…
12 –mayıs—1998