Hemşire Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Narkozdan çıktım bomboştu Dünya,
O melek sesini duydum hemşire.
Kuraktım, topraktım, kurt gibi açtım,
Yağmuru getirdin doydum hemşire.

Çaresizdim ameliyat sonrası,
Anne şefkatiyle geldin hemşire.
Bir çift söze bile muhtaç yatarken,
Kardeşimden yakın oldun hemşire.

Yataktan kalkmaya yokken umudum,
“Bir gün koşacaksın” derdin hemşire.
Annem bile bakamazken yarama,
Şifa’yı elinle verdin hemşire.

Zavallı atıl yatarken orda,
Canıma can kattın sağ ol hemşire.
Ödeşmek çok zor senin hakkını,
İnan bu mesleğin kutsal hemşire.

Karanlık dünya, karanlık yollar,
Yollarıma far yak hemşire.
Bu gün yine biraz keyfim yok,
Şu tansiyonuma bir bak hemşire.

Irk dil din ayırt etmeden,
Her gelen hastaya baktın hemşire.
İhmale gelmez unutma hayat,
Mutluluk seninde hakkın hemşire!

İnsan sevgisiyse eğer konumuz,
Kimse yarışamaz senle hemşire.
Doktorunun canı sıkkın bu sabah!
Dinle kaprisini dinle hemşire.

“Takma bunlar gelir geçer” diyordun
Kulağımda hala sesin hemşire!
Çok şey söylerdim de engeller beni,
Duvarda sus diyen resmin hemşire…