Hemşin atışma.. Şiiri - Hüseyin Cahit İzgin

Evimizun onune,
koştuk yukari koştuk,
ne vakit oldu olan,
daha dun biz çocuktuk

duştu gozlerime perde,
dün oldu gün dediklerum..
hani sevduğum nerde,
yalanmiydu bildiklerum? ..

Yanarsin alev alev,
kor olurda kül olmaz,
bilirsin kendin gibi,
el olurda yar olmaz

Evimizun onunde,
karaağaç golgesi,
topraklan yazilmiş çamurlan,
silinmiyor alnimin yazisi

kar yağdi tepelere,
av avciyla karişti,
kapandi mahkemeler,
dilekçeler karişti..

Derde kusse gonlümüz,
yağmazidi bulutlar,
yar senun toprağina,
kussün butün bulutlar..

Karayemiş meyvasi,
çaldi yine karaya,
o deduğun tuz idur,
basilir mi yaraya? ..

karartmis gozlerini,
ne desem yalan olur,
yari sarmiş benjamin,
franklin bana kalan olur..

Güneş çikar tepeye,
yaz gunune nar gibi,
yakar sevdaluk yakar,
yureğimi kor gibi..

geceleyin kar yağdi,
bahçemin kapisina,
ah ben bitiremedum,
dertleri saya saya..

çeşmenizde var midur? ,
koyunuzun başina,
erimeyen kar oldi,
yar dumanli başima..

yikildu üzerime,
ha bu kizin sozleri,
rüzgarla kavga tutmuş,
kabariyi saçlari..

karayemiş dikenun,
bahti kara olur mi? ,
ben o yare vuruldum,
olumden sayilir mi? ..

pencerenin perdesi,
yariya kadar açtun,
anan haberli idi,
baban gelince kaçtun..

evinizin karşisi,
kirazliktu onceden,
ka gittun gavur ele,
kirazlari gormeden..

at turkuyu başlasin,
sema gelsun peşine,
oralar soğuk olur,
eyi geyin ustune..

şu hemşinde yitirdum,
aklimin yarisini,
ben yarime sarildum,
tanimam gerisini..