Hemila Şiiri - Hüseyin Kaya

belki de saçlarında unuturum hayatı
omuzlarım alışır belki de kafdağına
hemila gök düşüyor
hemila çöl büyüyor
yüreğimi yarım bir ayet gibi bırakma

şimdi her gece düşümde kar yağıyor dağlara
biliyorum gözlerim daha seğrimeyecek
göğüme göçmen kuşlar göndermesen de olur
nasıl olsa çöl yeşerten gözlerini melekler
vebalı bir şairin dilinden dinleyecek

bir tarafım yanmadan yürümez mi bu gemi
hüznü bir bayrak gibi çekmesem gözlerime
adın bir liman olup tutmaz mı ellerimden
hemila bu gök beni
ağlatır demedim mi

beni ayaklarına
akmayan şiirlere
sızılı bir dağ gibi
kanatıp
gitmeseydin