Hemhâl Olmak Şiiri - Hanifi Kara

HEMHÂL OLMAK

Şiir benim ile hemhâl olmuştur
Ben şiiri, şiir beni bırakmaz.
Nasıl ki suyolun kendisi çizer
Boş yere uğraşma, tersine akmaz.

İyilikler gider kötülük kalır
Dost dostu incitse gönlünü alır
Seven birbirine; kör, sağır olur
Hatası olsa da, ters gözle bakmaz.

Hakiki kul, Rabbi ile birleşir
Rütbesini atar, tam bir “er”leşir
Bu da yetmez birde, semenderleşir(1)
İbrahimleşeni, ateşte yakmaz.

O âlemde herkes birbirin tanır
Kim günahkâr, yaptığından utanır
Dünyadayken, ona göre davranır
Kendin bilen insan, hiç gönül yıkmaz.

Ölenle yaralı, ortada iken
Batmasın kim ister, eline diken
“Magandalık” yoksa insan dururken(2)
Talimgâh dışında, tek kurşun sıkmaz…

18/09/’17
Hanifi KARA

(1) Semender: Ateşte yaşadığı sanılan efsanevi bir hayvan…
(2) Maganda: Giyimi, kuşamı yerinde olmakla birlikte
yontulmamış, görgüsüz, kaba/saba kimse...