Hemen gitme, kal bir kaç ömür daha.!

Yüzümün kirli sakalın da gezinen Sevgili.!
Dur.! Bir kaç ömür daha...
Hem nereye öyle, tamda saçlarından yakalamışken mutluluğu.! ?
Dur lütfen.! Adım atma eşiğimden...
Hemen Gitme!
Bana kırık dökük bir ayna, cam kesiği eller bırakma,
Sayfaları âlelade kopartılmış kitaplar, yakılmış resimler ve kanayan bir burun...
Gıcırdayan kapı, duvarları kazınmış bir oda,
Kafama ayrılığı durmadan vuran bir saat bırakma,
Gitme!
Hüzzam şarkıları çalan bir radyo,
Birikmiş bulaşıklar,
Loş bir ışık,
Okunmayı bekleyen ama elime geldiğinde sağa sola fırlattığım kitaplar,
Haftalardır düzlenmemiş bir yatak,
ütüsüz giyilmiş kir pas içerisinde gömlekler,
açılmayan pencereler...
Ve nemli gözler, şişmiş gözaltları, çatlamış dudaklar,
kirli sakallı bir yüz bırakma...

Kal bir kaç ömür daha.!
Buralardan hemen gitme,
Buralar gitsin senin yerine ama;
Sen hemen gitme...!