Hémé Dayı Şiiri - Mehmet Kaya

Hémé dayı nedır bu hal
Bu efkarın sebebi nedir
Soram dedım ahvalini
Dokunma yegen dedi
Kapanmaz yarame
Ne sen sor
Nede ben anlatam dedi
Aldı çeketini sırtına
Ardına bakmadan çekip gitti

Ama belliydi
Göz kapaklarına çöken hasreti
Sanki çeketi değilde
Sırtına yüklediği dertleriydi
Dizlerinin tutmayışından
Yürürken sendelerdi hémé dayı
Heç konuşmazdı
Hep susardı
Ama gözleri öyle çok şey anlatırdiki
Baktınmı gözlerine
Ateşinden yüreğin erirdi

Of hémé dayı of
Neydi seni bunca yükün altına iten

Kimse bilmezdi
Nerden gelip nereye gittiğini
Bi gelirken
Selamün aleyküm derdi
Birde giderken
Allah'a emanet ol derdi

Ve hep susardı
Çayını hep şekersiz içerdi
Bir tütün tütürdüğü vardiki
Sankim dumanından
Yaşadığı acıların şeklini işlerdi
Öylece dalıp bakardı
Tüten dumana
Ve gözleri dolardı
Yine çekip giderdi

Kimsesi yoktu
Hep yanlızdı
Hep kuytularda gezerdi
Hir gün çekip gitti
Bir dahada dönmedi
Duydumki
Dayanmamış dizleri
Yığılıp kalmış duvar dibine
Gözleri ilk kez gülüyomuş
Sanki anlamış gideceğini
Giderken bırakmış ceketi