Söz verdik, hüzün yok.
Söz verdik, ağlamak yok.
Söz verdik, üzülmek de yok.
Mutlu olmak için çabalayacak,
hep iyi olacaktık.
Güller solsa da,
günler geçse de,
umutlar tükense de
biz bizden vazgeçmeyecektik.
Kalbimizin en ücra köşesinde,
bir iğne ucu kadar yerimiz olsa da razıydık.
Aradaki mesafe değil binlerce kilometre,
dünyadan cennete kadar bile olsa sevgimiz bitmeyecekti.
Bir çocuk gülüşünde de görürüz birbirimizi,
bir kelebeğin kanatlarında da.
Meftunuz, vaveylalarımıza eşlik eder kuşlar,
koparır benliğimizi bizden.
Gözyaşımız yere düşmeden
bad-ı saba alıp götürür yare,
saçlarına kondurur.
Hasbelkader
bir aşk sardı etrafımızı hey can.
Hemdemlik yaraşır bize,
biz bize hemdem,
hemdemiz bize.
Kayıt Tarihi : 17.10.2018 21:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
15 EKİM 2017 PAZAR
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!