şimdi hiçbir söz anımsatmaz beni sana,
hiçbir yer bulamaz bir daha bizi.
neydi rüyamızı silikleştiren dünyadan;
neydi yaramızı açık, yüreğimizi aç koyan?
şimdi öfken seni yenerse,
iz bırakmazsa dünkü öpüşün,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla