Hem USTAM Hem BABAM Şiiri - Fikret Turhan

galiba...
akademi yıllarımdı
yaklaşık 45 yıl önce
Yalova-Çiftlikköyde
seracılık yapıyorduk
baba-oğul birlikte...
bir küçük kuyumuz vardı
altı-yedi metre derinliğinde
o yaz biraz kurak geçince
suyu azalmıştı iyice...
kuyunu dibinde ben
başında ustam
ben kovayı doldurunca
babam yukarı asılmakta
amaç suyu çoğaltmak olunca...
öyle bir çığlıktı ki
babamdan çıkan
gökler yırtıldı sandım o an
on sekizlik iki tuğla
parçalandı başımda
daha ben farkına varmadan...
o zamanlar
Ankaralıların gözdesiydi Yalova'm,
sanki tüm başkent
toplanmıştı kuyunun başına
Yaşar ustamın o çığlığına...
başımdan akan kanlar
çizmelerimin içini doldurmuştu
çabuk çık...yukarı çık diye
bağırırken insanlar
ben arnavut inadımla
daha çok sarılmıştım
küreğin sapına
dolduruyordum kovayı
kanlı kumlarla...
inadım geçince
tabii ki çıktım yukarıya
hemen bir arabayla
doğruca devlet hastanesine...
babam,
35 yıldır yoksun ya
seni özlüyorum
attığın o çığlığın boyunca
yıllar yılları sarsa da
arkadaşım sendin
ustam sendin
babam sendin
hep sen olacaktın
ben yaşadıkça gönlümde olacaktın
babam...babam..
anneme de bir kucak selam...

Fikret Turhan- Yalova,
10.04.2015