Hem Sen Garip Ben Garip Şiiri - Hanifi Kara

HEM SEN GARİP BEN GARİP

Acı olan da budur, evimizin içinde
Şu koskoca dünyada, hem sen garip ben garip.
Esir ettik biz bizi, boşa yorma kendini
Bulamazsın Ünye’de, hem sen garip ben garip.

Ortada bir hata var, ya Mûsâ’da, yasada
Bağ/bahçe/tarla gitti, bizler kaldık tasada
Revâ görülen o ki, küçücük bir adada
Yaşarız biz Hanya’da, hem sen garip ben garip.

Arıya vahyedilen, şifâdır anzerimiz
Dünden beri bu böyle, yoktur bizim zehrimiz
Şu dünyada var mıdır, acabâ benzerimiz?
Seksen ilde Konya’da, hem sen garip ben garip.

Hesâba çekmek için, O mahşere sürecek
Yedi kat olan göğü, Rabbim bir gün dürecek
İki irâde ile, kul kaderin görecek
Yazılıdır künyede, hem sen garip ben garip.

Allah’tan başkasına, başını eğme garip
Gönlüm öyle yufka ki, ne olur değme garip
İnsanların pek çoğu, anadan doğma garip
Yaşar güyâ Tonya’da, hem sen garip ben garip…! ! !

31/01/’13
Hanifi KARA