Hem Saçların Gibi Karaydın

hem saçların gibi karaydın
hem uzundun da onlar gibi gönlümde
saçlarınsa karalardan daha uzundu gözümde
gözlerim iflas sebebimdi
üzerine bir de gözlerin eklendi
gözlerinse gökdelenler kadar daha yeşildi öncelerden
ben düşmüştüm de kolumu kırmıştım
tutunduğum tek daldı onlar
aşklar önceden daha güzelmiş daha aşkmış
mesela mevsimler önce
son baharın yaşandığı bir yolda yaz kış
dökülmüş yaprakların sarı olduğu bir yolda
tek kollu bir çocuğun aşkı
boyundan aşmış
asırlar önceyi hatırlıyorum hep sonbahardı
sana dokunmalarımın kesilmezdi arkası ardı
bana bakardın gözlerin yeşildi yine
ben baharı hatırlardım baktıkça gözlerine
yokluğunda üşümem
saçlarının karasında boğulmamdan
karanlıklarda seni bulamamamdan
bahar sen gelince gelecek
karanlık saçlarında anlam kazanacak
anlamsız bir karanlığıysa ben şu ellerimle
günlerle ölçüyorum ben günlerle
sensizlik günlerle ve aylarla değil
basınç birimleriyle ölçülmeli
sen bana her süregelen sensizliği tattırdığında
ben yoğurdu üfleyerek yiyen adamın dili yanar
günlerle ve aylarla ölçülemez pek bir zamandır var
mütemadiyen kömürlerle körüklenen kalbim
bu basınçlar altında ve sıcaklıkta
yine de elmaslar buldu ya içimin içinde
uzakta olsan da var olman yetermiş
her baharla birlikte gelmesen bile
sen geldiğinde bahar gelecekmiş
olsun ben yetinirim hayalinle de
olsun ben zaten dönebilirim ya istesem asırlar önceye
olsun biliyorum ya
sen ol yeter
yanımda olmasan da