Hem gülsün hem gülyüzlüsün

Sen, bilirmisin seher vaktini
Kuş şakımalarını, güneşin doğuşunu
Ve sessizliğin
Sessizce kayboluşunu.
Sen, hiç darbe de yememişsindir hayatta
El bebek gül bebek büyümüşsündür
Kolun kanadın da kırılmamıştır hiç
Ve belki de,
Önüne geleni sen kırmışsındır.

Sen, çiçekte açtıramamışsındır gönlünün köşelerinde
Duygularında yeşermemiştir senin
Ve dal budakta verememiştir
Körpe fidanların.
Sen, ne Mecnun'u bilmişsindir
Ne Ferhat'ı
Sen, bekçisi de olamamışsındır
Mezar taşlarının.
Ama sen
Sen yokmusun sen
Sen herşeye rağmen
Hem yediverensin hem acı veren
Hep acılar yaşatsanda yüreğime
Sen hem gülsün
Hem de gülyüzlüsün.