Hem gül! Hem pembe! Şiiri - Eşref Boyraz

gülpembe!
seni, hiç unutmadım
unutamamda...

gülpembe...
siz, soldunuz,
Türkiye'de
'adam olacak
çocuklar',
kaldı, öksüz..

gülpembe!
çok
zamansız soldun...

şimdilerde biliyor musun?
gülpembe!

çocuklarımız,
madde bağımlısı,
çocuklarımız,
katil,
çocuklarımız,
kapkaçcı oldular.

gülpembe! ..

eşeğimiz öldü,
dağlar da, yol vermez oldu,

gülpembe!

sayende, sarıçizmeli mehmetağa'yı
tanımıştık,
oda, ortadan kayboldu,
domates, biber
patlıcanlar, şimdilerde
hep hormonlu,

gülpembe!

halil ibrahim'in
sofrasının, bereketi kaçtı
toprak ananın,
toprakları,
hep satıldı...
kurbağa, ölmüştü
ama,
filler çoğaldı,

gülpembe!

eski fincan da, kırıldı
getiremiyoruz biraraya,
affet bizi, ama
kendi evimizde, yabancı gibiyiz

herköşe başlarında
hamburgerciler,
bir dönence, gidiyoruz,
aynen cacık, misali...

gülpembe!

uçsuz, bucaksız yolda
hepimiz, tek başımıza! ..
bilemiyorum,
gülpembe!

herhalde, bizler de
bekliyoruz,
canın,
bedenden, çıkmasını,
topraktan gelip,
toprağa, dönmemiz gibi,

gülpembe! ...

aslında, çok şey var,
yazılacak ve söylenecek
ama,
dediğin gibi,
her doğrunun
her yerde,
söylenemeyeceği...

gülpembe!