Hem Ağıt Hem Öğüt Şiiri - Erdem Gümüş 2

HEM AĞIT, HEM ÖĞÜT

Yine kötü haber, aldım ilimden,
Kar yağmış yaylama, duman dediler.
Ben de köye selam, saldım Salim'den
Gelme buralara, aman dediler.

Mevsim zemheriymiş, kızak zamanı.
Çocuklar köyneksiz, yokmuş tumanı
Ocakta tütmezmiş, meşe dumanı,
Saat geri sayan, zaman dediler

Bu kış çıkmaz imiş, bahara yaza,
Tavuk kıran olmuş, güç yetmez kaza,
Bu yıl varamayız, vallahi düze,
Kuru madımağa, devam dediler

Sular akmıyormuş, çöpler kokuyor,
Töreler, adetler, ahlak çöküyor
On muhtar adayı, nutuk çekiyor
Gelenler gidenden yaman dediler.

Köylümün kemanı, ince inlermiş,
Meclisten umutla haber dinlermiş,
Demişler bu günler, iyi günlermiş,
Petniler arpasız, saman dediler.

Ambar boş kiler boş, bu nice haldır,
Her gün biri ölür, sal paldır küldür,
Medet senden mevlam, köyümü güldür.
Buralar sanki bir, Yemen dediler.

Mazot beş bin olmuş, dolmaz depomuz,
Yolda kala kala,sinir hepimiz,
Yeter gayrı attı, vallah tepemiz,
Delinir bağrınla, sinen dediler.

Buğday seksen kuruş, bir çay almıyor,
Kazım'ın biçerde, depo dolmuyor,
Şerefterli suyu, bize salmıyor,
Gülmüyor yüzümüz, inan dediler.

Fakir fukaralık, almış başını,
Herkes kayıp etmiş, eşi işini,
Yaşlılar yatalak, tutmaz çişini,
Bıldırdan kötüyüz, cem'an dediler.

Pancar, bamya,soğan, bitti ki gari
Baraj Şereftere, gitti ki gari
Zengin fukarayı, üttü ki gari
Sıfırladık artık, tamam dediler.

Şeker çuvallarla, dururdu rafta,
Bakkal veresiye, vermez bir hafta,
Cemaat azaldı, camide safta,
Bir tek sağlam kalan, iman dediler.

Bir yokluk sarmış ki güzelim köyü,
Birbirine düşmüş, yeğenle dayı,
Bir kilo buğdaya, Hülüs'ün çayı,
Veresiye vermez, inan dediler.

Bala Memet gizler, Osman'dan yaşı,
Emsal gıravatlı, sallıyor başı,
Kapanmaz garibin,yakası döşü,
Hiç olmadı köye, dönen dediler.

Kale'de ormanı, kökünden söktük,
Gitti belediye,zartayı çektik,
Şimdi gözü beleş, kömüre diktik.
Yufka da sofrada, yavan dediler.

Eskiden korurduk, yetimi dulu,
Kimseyi kırmazdı, kimsenin dili
Komşuya muhtaçtı, komşunun külü
Sakın gelme köye, yanan dediler.

Bizim köyün tadı tuzu kalmadı,
Susuz yere ekin, ektik olmadı,
Attığımız taşlar hedef bulmadı,
Vallahi halimiz duman dediler.

Koyunlar çobansız, malı el güder,
Herkez borca battı, gırtlağa kadar,
Götü sıkışanlar, bankaya gider,
Onda da kayboldu, iman dediler.

Buğdayı kaynatır, hedik eylerdi,
Pekmez yapar iken, türkü söylerdi,
Kurbanlarda eti, eşit paylardı,
Gelme köye öldü, anan dediler.

Curfalıkda peşgir, dokurduk bizler,
Yaşmaklıydı köyde, gelinler kızlar,
Bamyeler dizerdik, her gece yazlar,
Şimdi görsen köyü, kınan dediler

Sadık pehlivandı, yiğidin hası,
Şükrü pehlivan da, güreş ustası,
Abdullah ÇİVRİLLİ , cihan âlâsı,
Menderes de epey, yaman dediler.

Şangaan topalın, selamı varmış,
Şabanın Amet de, adayı koymuş,
Ümran haber yollar,Havza'da imiş,
Sakın gelme gardaş, kanan dediler.

Papaklı İsmail'in girme oynuna,
Allem kallem çayı,sarar boynuna,
Çap Osman çekişir, sanki kaynana,
Her sefer yenerler, dümen dediler

Burda yaşayanlar canından bıktı,
Gençler aldı başı, gurbete çıktı,
Fırıncı boş evi, beş pula yıktı,
Bin yıllık haneler, viran dediler

Bir bir kapatıldı, devlet kurumu,
Daha ne söyleyim, sen yap yorumu,
İşte böyle Erdem, köyün durumu,
Velhasıl halimiz, yaman dediler.

Erdem garip kuştu, uçtu dediler
Yelkeni gurbete,açtı dediler,
Baban da şehere göçtü dediler,
Ölünce köyüne, dönen dediler

Kim ne derse desin, söylesin bayım,
İsterse kovsunlar, babamla dayım,
Varay'da doğmuşum, o benim köyüm.
Dedim ki yoldayız, dönün dediler. .

Erdem GÜMÜŞ
Varay/AMASYA