Helvam Yesinler Şiiri - Nebi Ünler

Ey sevgili,
Biliyorum çok iyi biliyorum
Nezdinde ki sıfatım nankör…

Düşündüğün gibi değil
O bahanelerin hepsi geçersiz
Hiçbir şey, inandığın gibi değil

Sabah kalkıyorum
Gece içtiğim boğmanın mahmurluğu üzerimde,
İlk işim, Gamze pınarında yüzümü yıkıyorum.

Ya yeni fideler dikiyorum
Kavun, karpuz, zeytin, maya, harnıp, yenidünya portakal
Ya da miço ile tarlamızda daireler çiziyorum.

Alıyorum hortumu elime
Diktiklerimi suluyorum
Aklım fikrim hep takılı son geline.

Öğrendim, bana gelemiyormuş babam,
Son ayrılığımızda ölüne de dirine de gelmem demiştim
Çaresizliğimi, imkânsızlığımı öğretti, baban.

Söz verdim babana söz verdim
Ne olursa olsun sabredeceğim, bekleyeceğim sonuna kadar
Bu akşam yine sensizlik derdim. Sensizlik derdim.

Şişede durduğu gibi durmuyor
Şu içtiğim meret… Yalpalıyorum vapur gibi
Ey Beklediğim, saatler yine vuslatımıza vurmuyor.

Dışarısı sessiz, içerisi matem dolu,
Yoksun, sen yoksun… Gözlerim hep buğulu, nemli
Bil ki bir gün aşacağım, sana gelen her engelli yolu.

Gamze Pınarı orada şırıl şırıl akıyor,
Ve masamın üstünde babanın armağanı,
Ucuz tütünün dumanı, ciğerimi yakıyor.

Sensizlik dayanılır gibi değil be feleksiz
Yakında çok yakında şu Dedeoğlu Aşiyan
Kalmalı ve kalacak, mumu sönmüş kelebeksiz! ..

Yılgın Yağmur yine saçmalamış desinler,
Babamı çok özledim, seni de çok özledim
Mademki gelmiyorsun, izin ver, helvam yesinler.

Çünkü ben gözlerine bakmadan ölemiyorum
Ki.. Gel bir defa bak, beni gömebilsinler.

Dedeoğlu Aşiyan, 03.04.17 - 00.55 Y.Y.