Helezon Şiiri - Abdurrahman Özdemir

İlkbaharın rüzgârı
aldı – gitti yılları.
Geldi ömrümün yazı
pişiriyor yaşamı.
Sonra hazan mevsimi
sonbaharı yaşarım.
Ardından bir kış ayı
karla tanışacağım.

Sonra tekrar ilkbahar,
tekrar yeni bir yaşam.
Yine yaz ve sonbahar,
yine kış var ardından.
Karşı konulamaz buna,
sürer gider bu akış.
Sonsuza dek sürecek
bu dönüşüm, bu pişiş...

Piştikçe göreceğim
âlemlerin üstünü.
Berzah, cehennem, cennet
altımda kalacaklar.
Şimdi bana hükmeden
bilinen o melekler,
varınca ben oraya
secdeye kapanacaklar.

4. 1. 2001 - Perşembe / Saat:11.45