Helena Şiiri - İsmail Akyüz

Sessiz sedasız ağlıyordu Truva gemisi
Ege’nin soğuk hırçın sularında
çok yakında bekliyordu o müthiş fırtına
dalga dalga yükseliyordu deniz
can alıcılar yoktu umutlar yol alıyordu
bilinmeyen gizemli bir hayatın içine
Truva prensi Paris’tim
isterik bir arzu ile peşimden sürükleniyordu
aşka susamış güzeller güzeli Helena
kanatlanmıştı sanki yüreği uçuyordu
uzun saçları dalgalanıyordu parmaklarımda
karşı konulmaz arzular için çırpınıyordu yüreği
gözlerinde tadılmamış zevklerin hüznü
korkusuz bir sevdaya gülümsüyordu

Mavi bir ışıktık her şeyi kendine çeken
çırılçıplaktık zihinlerimiz kadar
başka dünya kuruyorduk bu dünyanın üstüne
sanaldık ama gerçektik karışmıştı hayatlar birbirine
sınırlar tüketmişti kendini umarsızca
yaşayan birer hayaldik sadece
yalnızlığa meydan okuyan
ben Paris olmuştum sense güzeller güzeli Helena
şiirlere benziyorduk korkusuzca yazılan
düşlerin içindeydik ellerimiz sıcaktı tenlerimiz yanıyordu
istekli bedenin bana sokuluyordu ben seni istiyordum
Truva daha bizim kadar yanmamıştı
alevler yeni yeni yükseliyordu talihsiz şehirde
aşka yeni bir anlam buluyorduk bu yangının kederinde

Bir oyunun içinde yaşıyorduk
sanal dünyanın insanlarıydık
ölüm kadar gerçek yaşamak kadarda yalandık
dünya dönüyordu zaman ziyan oluyordu boşu boşuna
ben Paris olmuştum sense güzeller güzeli Helena