Helen Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Helen
Sen misin gelen
Menteşesi gıcırdadı kapının
Beyaz çitlerden geçip çimleri ezen

En sihirli cadısın sen gönüller çelen
Yapmış güzelliğin nam yok bilmeyen
Egenin turkuaz suyundan gözlerin
Sparta ovalarından başaktan tenin

Güneş sarısı bukle bukle dalgalanır şaçların
Küpeler yakut sönük kalıyor yanında kulakların
Yanakta buse kızarmış dudaklar bal rengi nar
Esmez rüzgar hazır değil insanlar bu koku yıkar

Helen
Ne güzel şeysin sen
Düşleri süsleyen gelmedi benzerin
Kaç bin yıl geçti filmlerde anlatılan hala sen

Açık kalsın pencere tüller savrulsun yele
Boynumda gezdir tırnaklarını büyüle elle
Kestin nefesi sıktın boğazı okumam felâk
Meleksin bilerek mi geldin truva oldu helâk

Gitme kal bu gece olayım bende tutsak
Büyülendim her halükarda kirpikler kırpık
Konuşuyorsun sesin türkü, çokta yanık
Kalmaz tabi gören gözde hiçte mantık

En güzel yerinde dudaklarım emerken bal
Ellerim gezerken bulut yumuşaklığında ten
Şarhoşum kokun almışken beni benden
Zamansız ötmeseydi horoz ;Uyanmasaydım
Helen …