Hele Gel Şiiri - İlker Gezer

Arka daşlar,renk daşlar,vatan daşlar ve aynı yolun yolcusu olduğumuz yol daşlar.Biziz bize verilmiş her nimette ve her koşulda yaşamaya mecbur olan,mecburiyete doğan o bebek o çocuk o abi o abla o ana o baba o dede o kadın ve o adam bizdik,niye nedendir şimdi,sizli bizli olduk.Niye gardaş bu savaş,hadi ölmeyi bilirizde ölmek niye arkadaş.
Ölmek değilse korkumuz,maksat amaç sahiplenmekse yatacağın toprağı,bedeni ondan ayırmak niye,elleri acıya hüzüne ve azaba uzatmak niye,gel doğruya denildiğinde doğrudan öteye gitmek varken var olanı kabul etmek derken,kendi yokluğuna varmak neden.
Anam seninde anan babam seninde baban,oğul diye haykıran seninde yüreğin,daha tanımadan babasını kabeden o bebek seninde bebeğin.O sevgilinin tabutuna konan son buse o son bakış sevdiğine,senindir,sanadır bilmezsin.
Çaresizsen güçsüz ve müşkülsen Allah'a açtın gözlerini yine Allah'la kapat,sana sığınacağının en yücesi en bağışlayacısı makbuldür.Sen,hiç bir ülkenin,hiç bir siyasi görüşün ve paranın ve şeytanın yolunda ölme.Sana Allah'ın yolunda ölmek yakışır.
Ey gardaş,seninde yerin bir kaç metre toprak,hele gelde kurşunu,sınırları bir kenara bırak,gelde Allah'ın yolunda,doğuşa,ibadete ve ölmeye ortak olak.