Hele Bir İzin Ver Şiiri - Ömer Dalman

O akşamüstü O’na izin verdim.
zaten aslında herkesin kendine bağlı...
izni verirsen dokunur bir an önce.
yok, vermezsen eğer
bir ömür boyu uğramaz yanına!
bakmaz bile dibinden geçerken
varlığını anlamazsın
”yok” dersin! ..

sana mı kaldı zaten! ?
milyarlarcası varken
hem de sıraya girmiş halde? ..
geçer gider fırsatın
bir daha ne zaman aklına gelir
sen bile bilemezsin.

O akşamüstü O’na izin verdim.
saçımı kibarca hareketlerle kesip,
sonra kibarca, sularla okşayıp
mis gibi şampuanlarla yıkayan o kuaförün elleriyle
bana dokundu.
normalde mümkün olmayan bir rahatlama...
aydınlanmaya eş...
olup-bitenden kuaförün haberi bile yoktu! ..
gerek de yoktu zaten;
herkes kendince bilir
kendince alır.

Koskoca Yaratan;
bir kuaförün ellerinde mi kalacaktı der çoğu.
derim ki onlara;
sen hele bir izin ver;
bastığın asfalttan bile çıkıverir
seni nasıl da sarar!

hele bir izin ver;
o nefretle baktığın kuldan bile
nasıl sana sevgiler fışkırtır!

hele bir izin ver;
o ufacık karınca deliğinden bile
sana en büyük mekanı anlatır!

O akşamüstü O’na izin verdim.
gerisi kuaförün elleri arasından akıverdi
başımın üstüne.

eminim kuaför de o akşam bir başka huzurlu gitti evine.
sebebini sordu mu kendine,
merak etti mi,
aldı mı cevabını?
bu da onun kendi meselesi.

hele bir izin ver;
anlarsın ne demek istediğimi.

(Aralık 2006)