Yıl bin dokuz yüz kırk’larda
Güneş buzdağının ardında
Hem karanlık hem de dondurucu esiyor yaman
Arzuların yaşama geçmesinde
Bozguna uğramıştı umutlar
Yaşam söndü sönecek bir mum alevi sanki
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
slm duyarlı arkadaşım bak bir şey değişmedi yüzyıllarca....hep aynı şimdi de değil mi...kalemine sağlık görüşmek dileğiyle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta