Hele Bak Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bir yol bulmadan kaybolduğum hikâyemin
Her gün aynı paragraf, aynı satırları arasında
Açılmıyor içimin kayıp şu meskun halleri
Zamanıdır diyordum ama bak; kim çıktı karşıma!

Hele bak; vezinsiz satırlarda mecaz yapıyorum
En acımasız duyguları kendime seçmişken.
Sırf aşkı sadeliğinde ve senle yaşamak için
Hiç bir satır çirkinliğine değmiyor um!

Ah ulan! Nasılda kandım o araba farı gibi gözlerine
Aklım saklıydı; karanlık ucube köşelerin
O an gidecek bir yeri yoktu, belki ondan!
Nasılda girdin hikâyemin şu sonuç bölümüne.

Roman gibi hayatı, bir satır mesaja yaktım
Hayatımın sokak lambaları karardı.
Çıkışını bulamadığım bu taş duvarların
Anısına bir de çisil çisil saklılar da ağladım.