Helallaşalım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Neden yine karabulutlar sarmış gibi çevremi,
Neden bütün gemilerim batmış gibi denizde,
Nedir bu güneş altındaki güneşsiz günler,
Hiçbir yere ulaşamayan bu yollar,
Bu hiçbir dışarıya açılamayan kapılar, pencereler,
Nerden çıktı bu habire beni sana çağıran
Eller?

Karasevdan bir karataş gibi oturmuş yüreğime
Ve gözlerime hayallerin,
Ayakseslerin bağrıma, sesin kulaklarıma.
Ne senden beriye gelebiliyorum,
Ne senden öteye gidebiliyorum,
İşte kendimi asabileceğim bir darağacıdır
Ki; bulmuşum,
Ölüyorum.

Sonbahar selleriyle akıp gitti umutlarım,
Beklentilerimi alıp götürdü amansız kış yelleri,
Dikilekaldım ortalarda bir çırılçıplak ağaç gibi,
Dilim-damağım susuz,
Dallarım yapsız-yapraksız,
Boşluklara kurulmuş bir hüzün ülkesi gibiyim;
Topraksız.

Böyle mi acımasız olurmuş sevilenler,
Böyle mi omuzlar silkerlermiş acıya, çileye,
Böyle mi umursamazlarmış kendi Mecnun ‘larını,
Böyle mi çekilirlermiş bir yana, Leyla ‘laşıp?
Uzat bari ellerini,
Çekip gideyim buralardan,
Helallaşıp.

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 23-24/100)