Helallaşalım Şiiri - Zübeyir Daras

Efkar çöktü yine gamlı başıma
Soğuk sular indi datlı aşıma
Akıl ermez bundan sonra işime
Gel, sana küsmeden helallaşalım.

Nazlı yarim varsın gezsin elinen
Eylerim gönlümü sırma telinen,
Gelsin, garşılarım yine gülünen
Güllerim solmadan helallaşalım.

Şafak söktü dağlarımız ağardı
Güneş döndü yine sabaha vardı,
Yavaş yavaş saçlarıma kar yağdı,
Işığım sönmeden helallaşalım.

Gedin turnam bizim ellerden gedin,
Bu halımı nazlı yare arz edin,
Dutuldu dizleri gelemez deyin,
Gelsin bu bayramda helallaşalım.

Yol gitmezsen yolun insafı m’olur,
Gönül gider vefasızı dost bulur,
Aşık seve seve canından olur,
Can tene küsmeden helallaşalım.

Çekmem artık gönül senin kahrını,
Tükettim kafamda dünya malını,
Verseler yetmiyor Yusuf sabrını,
Sabrım tükenmeden helallaşalım.

Gelmesen de yine canın sağ olsun,
İki cihanda hakkım helal olsun,
Gönül arzuluyor bir kez de olsun,
Bir göreyim gel de helallaşalım.

Azrail masum canımı almadan,
Cümle alem namazımı kılmadan,
Vallahi küserim sana ölmeden,
Nolur, ver elini helallaşalım.

Ayrılık çekene ölüm çok yakın,
Sen bana vefasız olmaktan sakın,
Vardır elbet seninde bende hakkın,
Helal olsun deki helallaşalım.

Sevda bahçesinde her dem gül açmaz,
Aşk ile açan gül bir daha solmaz,
Her gülün dalına nur nasip olmaz,
Gül ile nur ile helallaşalım.