Helal, Haram Olmasın (kıssa)

HELAL, HARAM OLMASIN (Kıssa)

Hazreti Ali bir gün namaz kılmak üzere,
Düldül’üyle gelmişti mescit denilen yere.

Mescidin kapısında bir adam duruyordu,
Sanırsın sanki bekçi mescidi koruyordu!

Hazreti Ali ona: “Namaz kılana kadar,
Düldül’ü bekler misin? Ona gelmesin zarar!”

Kabul etti Ali’nin bu nazik teklifini,
Güven vermiş olmalı sormadı telifini!

Ali’nin arkasından yüzünde güller açtı,
Düldül’ün kafasından yuları alıp kaçtı!

O, yuları kâr sayıp hatayı yapıverdi,
Düldül’ü orta yere salıp bırakıverdi!

Namazı kılmış olmak Ali’ye büyük kârdı,
Tam çıkarken elinde beş dirhem para vardı!

Adamın yardımını hayrına yoruyordu,
Parayı vermek için adamı arıyordu!

Fakat birde ne görsün; Düldül’ü tek başına,
Yuların alıp kaçmış, yakıştırmış yaşına!

Hazreti Ali üzgün, tekrar döndü evine;
Herkes sadık kalmıyor demek ki görevine!

Elindeki dirhemi evde çocuğa verdi,
Yeni yular al dedi ve çarşıya gönderdi!

Çocuk o beş dirheme yeni bir yular aldı,
Ali yuları gördü, öylece dona kaldı!

Bu, Düldül’ün başında çalınan o yulardı;
Belli ki bunda bir sır, alınacak ders vardı!

Hazreti Ali der ki: “Ne artar ne eksilir,
Rızkı veren Allah’tır, nasibince kesilir!

Rızkın helal, haramı kişinin elindedir;
Sabır ve şükrü bilse, Rabbinin ilmindedir!

Biraz bekleyebilse helaldi o beş dirhem,
Ne yazık ki bu şekil haram oldu o merhem!

Pir-î Fânî der ki bak; helal, haram olmasın!
Sabra sığın muhakkak, kirli param olmasın!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNÎ)
20.02.2024 – KAPAKLI/TEKİRDAĞ