Helal Para Şiiri - Ahmet Baris Ay

Karnını doyurmaya yetiyor - lokma
Tıbben yaşamana yetiyor + ıstırap

Bir kuş olsan sürünmeyi öğreniyorsun
Yuvasını bulamayan bir yılan gibi
Hatta sokulan hep sen olduğun halde
Şanın yayıldığından “sokar” diye
Her yere sokmuyorlar seni
Mekruhsun çünkü
Cebindeki paranın birimi helal ise
Dünyanın nimetleri haram sana

Bir helal Türk lirası kaç dolar eder bilmem
Ama doldurmuyor
Göğsünün cebinde taşıyorsun
Tertemiz kalmış yerinde
Yer silme bezi kadar kirlenmiş bedeninde

Sefil olduğun sürece
Severler seni uzaktan
Hatta bir solcu şair şiir bile yazar sana
Yeter ki uzakta dur
Sofrada yanlarına oturma
Unutma sen tekil halde değil
Çoğul halde sevilirsin
Yani meydan dolusu sen
Sandık dolusu sen
Ya da kurgusal olmalısın
Romandaki sen şiirdeki sen
Ama bir isme bir yüze bürünüp de
Yanıbaşlarında belirirsen
Aradığın kişiye ulaşılamaz
Dıt dıt dıt dıııııt dıt dıt dıt dıııııt…
Senden arkadaş olmaz

Aç da kalmazsın çok şükür
Ekmek var parana yeter
Makarna bulgur pirinç
Hep sen karnını doyur diye
Sen yemek yerken
Aç bir köpek karnını doyuruyormuş gibi bakarlar sana
Cami avlusunda
Güvercinlere yem verir gibi elleri hep yukarıda
Bir buğday tanesine
Bin sevap kazanma sevdasında

Ama kuzu pirzolanın
Istakozun
Fransız isimli yemeklerin
Ancak
Çatal bıçak sesleri düşer sana
Bir de geriye kalan bulaşıkları
Sen yıkar yıkar bitiremezsin
Oburların kirlettiklerini

Helal para cebinde ise
Harca harca bitmez ömrün
Gibi gelir sana
Harcarsın kendini
Namuslu bir insan olmayı satın alabilmiş olmanın
Bir işlevi olmayan gururuyla