Helal Şiiri - M İhsan Özsoylu

Karanlığı bir yorgan gibi çektim üzerime
Ve sessizliği bir şarkı gibi doladım dilime

Suskunluk yemini ettim aşka…

Canım yandıkça daha çok sevdim seni
Sevdikçe daha da çok yaktın beni
Tatlı işkencelerinden geçirdi beni hayat
Ve aşkta hep hırpaladı yordu beni
Nasır tutan yüreğimin yinede seni
Yalnızca seni seveceği ortadaydı oysa
Anlamadın...
Ne kadar her ne kadar yaklaşsam da
Senli o saf aşka aldırmadın yaktın
Çürümüş bir tahta parçasıymışım gibi
Yaktın beni umursamadan ısınmak uğruna
Seni ısıtacağımı bilerek yanmak bile yeterdi bana
Senin sonsuza dek benim olmana ve
Ömrümce senin için yanmaya razıydım
Ama bakmadın bana görmedin alevi
Sadece yaktın kül ettin ve yarana bastın beni
Gözlerimin önünde gri bir sis bulutu hakim
Artık sende gördüğüm renkler yok
Gerçek var siyah ve beyaz
Gürültü ve sessizlik var
Gözlerinin hediyesi süzülen kor ateşten damlalar var
Her damlası delik deşik etti ruhumu
Yitik kaldı ellerin ellerime
Ve gözlerin tabancam oldu gecelerime
Sözlerin duyduğum tek güzel melodi kulaklarımda
Yüzün yüzüme mühürlü kaldı sevgili
Haram oldu bana her şey
Haram oldu o güzel gözlerin
Artık bana cehennem helal oldu sevgilim…