Hekimhanlı...PALA KEMAL...!

Kemal amca...
hekimhanlı pala kemal
babayiğit,pancar suratlı.
kan fışkıracak,sıksan yanaklarından.
lekeli bir fotör şapkası
yaz kış başında...
canlara,can olmuş
yoksul öğrencilere baba
üç kuruşluk maaşıyla...
okuyun diyordu
okuyun da,adam olun...!
kimi hasta duysa koşardı
gece,gündüz bayram demeden
civanıydı hastaların moral aşısı.
şahit olmuştu çoğu zaman
son nefesleri verişlere...
sohbetleriyle fırtınalar estirirdi
girdiği her ortamda....
hele o 'angara' deyişi yokmuydu,ankara'ya
son günlerde bir öksürük musallat oldu
biraz halsizleşti pala kemal...!
geçmiş olsun ziyaretleri
çoğalmaya başladı gittikçe...
kırmızı pancar suratı soldu.
üzülenler,gizli gizli ağlayanlar
kendi de,farkındaydı bazı şeylerin
ağrıları artıyordu günden güne...
üzülmeyin diyordu,gelen gidene
öyle kolay pes edecek
adammıyım ben...!
azrail bu ay yıllık izinde...
ve eylül ayının onikisinde
beni bahçeye götürün dedi aniden.
biraz hava alayım...
geriye dönüp uzun uzun baktı..
iki katlı,yarı kerpiç evine
zar zor arabaya bindirdiler
küçük torununu aldı kucağına
kemal'ini öptü kokladı,son kez
gülücüklerle ayrıldı,köyünden.
lekeli fötörünü sallayarak
bahçe yolunu yarılamışlardı ki...
Azrail.....!
Yıllık izinden döndü.....!

30.11.2007
Malatya