Hekimhan Şiiri - Ahmet Kurt

Kadrini bilmezmiş ayrı kalmayan,
Yanar mı yüreği hicran dolmayan,
İçimde bir güldür, asla solmayan,
Sevdası inceden saran Hekimhan.

Kaç gece sabahı sensiz bekledim,
Toplayıp çıkarıp yolu ekledim,
Kimi gün sessizce durup tekledim,
Hüznünü ruhumda karan Hekimhan.

Zurbahan’ın duldasında uyusam,
Bağ yolunda yalın ayak yürüsem,
Kış gelince damda karı kürüsem,
Zihnimi amansız yoran Hekimhan.

Günleri yılları önüme serdim,
Her zerremde senin eserin gördüm,
Gurbette çileden muhabbet ördüm,
Dizlerime derman veren Hekimhan.

Kurdoğlu bu hasret dünden büyüdü,
Mesafe uzadı vuslat uyudu,
Hicran otağımı kasvet bürüdü,
Sensin düşlerime giren Hekimhan.