**Hekaye** Şiiri - Mahir Toksoy

İdam emri verilen
bir kul feryat eylemiş:
“sultanuma söyleyun
diyeceğum var demiş”

anlat bre e- melun
nedur soyleyeceğun
dünyadaki son arzun
nedur isteyeceğun

biliyurum sultanum
kararlisun... olacak
yazmişşsun... fermanumi
bu başum vurulacak...

son bi söz tani bana
bilduğumi diyeyim
sir kalmasun içumde
içum... rahat oleyim

anlat dedi, ol sultan
anlat da dinleyeyim
vicdanum rahat etsun
ah keşke...demiyeyim

benum babam...babana
kırk yıl...kul köle oldi
bağci idi sarayda
boyni orda vuruldi

bir ceviz ağacinun
tek yemişi olur di
nasip olmaz kullara
kurtlar kuşlar bulur di

bu yıl ceviz gelmezse
dedi başın gidecek
ya başın...Ya da ceviz...
bi tanesi gelecek

babam aldi yataği
ceviz dibine atti
bir yaz bekledi ama
cevizi karga kapti

ne kadar laf var ise
peşi sıra söyledi
seslendi arkasından
beddualar eyledi

peydah oldu bir kartal
karganun bahti döndi
kapti kaçti bir hayat
göğün... yüzünde söndi

“ ne yaptun... “dedi babam
şimdi sira sendedur
bir avci atiş yapti
baktum kartal yerdedur

babam bakti avciya
ne yaptun...dercesine
aci feryat yükseldi
koştum “yilan” sesine

bi taş ile yılani
oracukta hakladum
ne yaptun dedi babam
oturup da ağladum

“oğul sira sendedur”
demişdi, aziz babam
ferman padişahumun
sözumuz oldi tamam

sultan ferman eyledi
kaybol gözum görmesun
kapayun kapulari
sakun geri dönmesun