kaygının kolyesi var boynumda
çıkarıp atamıyorum
bıraktığı tek mirastır bana
istemsiz taşıyorum...
”Umut, kükreyen hayat nehrinin üzerindeki
gökkuşağıdır.” Nietzsche
şu ağırbaşlı bulutların
Upuzundur yolun sarası
İmbatında zik zak narası
Sevinçlerin dinsiz
Hüzünlerin deniz dalgası
""Kahretsin!" diye iç çekti. "Bu labirentten nasıl çıkacağım şimdi!"" M.M. Marqurez
Durup dururken sokuldu bana: dedi, gel şuna bak!
Anladık, bayım!
En mutlu sizsiniz dünyada
En cesuru olamaz sizden başka
En akıllısını bir tek size vermiş Allah
metalik bir dağarcığın
alacalı döşemesindeki kamburu
ve kayboluşun devrik basamaklarını
artık saymadan adımlıyorum
“ilizyonun” kapısından girerken içeri
herkes oradaydı
herkes yüzsüzdü
seslerse yüksek...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!