Anadır dedik,
su verir.
Babadır dedik,
güçlendirir.
'Var mı dünyada öğretmek aşkı? '
dedik;
hepiniz gelin,
öğretelim,
öğrenelim dediler.
Güldük geçtik!
Sövdük, saydık,
iteledik, kakaladık! ..
Hiç bir zaman küsmediler,
İttik, itmediler.
Güldük, gülmediler.
'Vatan aşkıdır' dediler.
Yolladık her yere;
Hor kullandık her zaman.
Aldılar fidanı;
Büyütüp, yetiştirdiler.
Su verdiler,
destek yapıp,
ayakta tuttular.
Öğrenciye 'fidandır' dediler.
Vatana 'sınıftır' dediler.
Kaleme kitaba 'SİLAHTIR'.
dediler.
Emme...doğuya sürgün demediler,
gittiler.
DÖNEMEDİLER.
uMUT uTKU eMER
Ahmet EmerKayıt Tarihi : 23.10.2006 19:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirin yazarı umut utku emer, izmir yahya kemal beyatlı ilköğretim okulu 8. sınıf öğrencisi iken ekim/1996 yılında yazmıştı bu şiiri. Öğretmenlere adanmış bir şiirdir.
![Ahmet Emer](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/10/23/hediyesi-olum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!