Hediye/Deneme Şiiri - Ayfer Artuç

Nasıl konuk ettim seni yüreğime bilmiyorum.
Serseri adımlarım eşlik ediyordu efkar çökmüş gönlüme...Kıyısı köşesi kararmış,o yalnız kalabalıkların yaşandığı şehirlerden birisinde döneliyordum. Birden iliştin gözüme.
Öylece duruyordun bir köşede...Islanmış bir gecenin, alacakaranlığa koyulmuş sabahında, gölgeleri seçemeyecek kadar yorgun gözlerime indin
Zaman seğirtti gitti usulca.. Solmuş sarı ışıklarını döken bir direğin altında, bir siluet kaldı yalnızca..
İnce.uzun ve dökük...
Gözlerinde yaş yoktu belki ama ben,ağlayan yüzüne baktım.. Omuzların çökmüş gibiydi.. Neden bilmiyorum ama o görünmeyen ağırlıktan içim ezildi
Tutmam gerekiyordu seni bir yerlerden... Yüreğimi göremezdin biliyorum.. Bu nedenle yalnızca ellerimi verdim avuçlarının içine..tuttun onları sıkıca...titriyordun..
Garipti belki ama o an şunu hissettim..Onu bile ödünç diye düşünmüştün....
Upuzun kıvrılmış kirpiklerinle değdin gözlerime..Ne yazık örtemiyordu yeşilini,... Öğrenilememiş sevgiler, birikmiş kinler, bir türlü dindirilemeyen öfkeler.....Akıyordu derinlerden.. Görüyordum...Gözlerinde savaşıyordun

Görüyordum ama ben cesurdum..Yenilmeyeceğimi sandım Ve seni içime aldım. Canımı acıtacağını bile bile.. Tüm yürekliliğimle..
Varolmayan bir ipin üzerinde başlayan oyunun iki cambazı olduğumuzu ilk hangimiz farketti.bilmiyorum... Sürekli titreyen bir zeminde düşmemeye çalışıyordum..Sanırım ki sen de öyle
.Silahları çekilmişti aşkın..Yaşadık.. Ama bu bir düello değildi..Biliyorduk..
Bir oyundu.. Ve silahta tek kurşun vardı..
Belki de adına rus ruleti dedikleri..
Tek kurşundu hediye..
Vuruldum..Ama ben bu vurgundan memnundum

Ayfer Artuç

Nisan 2008 İstanbul