Hediye... Şiiri - Ender Günçelik

Kal benimle…
Belki düşer yüreğim sensizlikte
Ağlasam duyulmaz, sevsem inanılmaz
Bu adam sensiz yaşar mı, bence yaşamaz…
Gülüşlerin unutulduğu hayatlar doğar
Gidersen eğer ardında bir çift göz ağlar…
Raylar, denizler, şarkılar özler beni
Gidilmemiş, terk edilmiş yollarım kalır…
İçime hüzün düşer, belki tanrı bile terk eder…
Yokluğa noktalanır ardından şiirler
Manasız kıtaları yazar sensizliğim…
Kuşlar bile küser…
Tuttuğun ellerimi öperim hasretinde
Resimleri gözyaşımla silerim
Gidersen belki…
Yokluğuna alışamaz hayat dediğin,
Biraz daha silinir gülücükler
Unutulan kahkahaların sessizliğinde…
Liman olur bekleyişlerim
Gelmeyişlerine inat çürüyen bir hayat…
Ruhum benliğimi terk eder
Ben sen olurum…
Susmalarım olur, sesimin duyulmadığı bağırışlarım
Haykırışlarda seni yalvarışım…
Karanlıkları beklerim belki bulmaya kendimi
Yok olmamışsam eğer…
Ölümler bekleyen doğmalarım olur
Her yeni güne, uyanmamak istercesine…
Hayallerimden köhne evler büyütür
Mumlardan ateş düşürür
Yakarım içimdeki hapisliği…
Nefesi gün gelir sana alırım
Ruhu yollamak için tutarım bedeni ayakta
Gün gelir belki…
Ağlayışlarımla kör ederim gözlerimi
Ruhsuz bir gecede görürüm seni…
Kaybetmekten korkmam senden sonra
İçimdeki boşluğun anlamını aramam başkasında…
Varlıklarım bile yokluktur artık
Kendimi yok ederim aşka…
Kal benimle…
Yoksa günün birinde kapındaki hediyen olur
Sana aitliğim, inanmayışlarında kalmış yanım…
Gitme, kal benimle…
Yaşlanmış yüreğimi kapına düşürme…