Hediye Şiiri - Devrim Dinç

Saçlarından yaptığım hasırın üstünde,
Göğsünü yastık yapmak ümidiyle uyanırdım her sabah.
Ne gelir, ne gider bilinmiyor işte...
Sende, o düşman, o saçma,
O kendini beğenmiş, sen üzgün olduğun zaman bile
Nispet yaparcasına parlayan,
Sabahların birinde gittin.
Artık eski sabahlar değildi onlar,
Bende eski ben değildim.
Güneşi balçıkla sıvama fikrinin saçmalığına inanmadan
Seni ve senin yanında saf tutan o sarı benizli,
Herkese yukarıdan bakan yaratığıda sıvıyorum,
Beynimdeki balçıkla.
Ve zülfikar benzeri bir kılıçla,
Bölüyorum gövdemi, umutlarımı, düşlerimi iki parçaya,
Al hadi! Çekinme,
Yarısı sana, yarısı yoldaşına...