Hediye Şiiri - Dilek Mert

Hiç benzemiyor bu hallerin
Buldum seni
Çıkardım kaybedenler defterinden silik bir fotoğraftan tanıdım
Tandım ben seni
Nerede o eski sen bütün izlerimi geçmişe gömmüşsün
Çürümüş ellerin epey tecrübe kazandırmış olmalı sana bensizlik
Kuru bir ağaç gibisin yaprakları dökülmüş meyva vermeyecek
Yabancı bir gülüş
Düşüyor payıma oysa her gülüşünde ben cennete koşulsuz yolcu
Gözlerinin altında çizdiğim hayallerin yerini gerçekler almış
Koymuş sana bensizlik besbelli
Giderken söylemiştim
Gidersen dönme demiştim
Sana ait kapılara kilitler vurdum ben her gece
Sana sevdamı yazdım
Yoktun!
Döndüm durdum dört duvar köşe kapmaca oyunlar oynadım
Kapılmadım hiç bir hayalin peşine
Bırakmadım ben seni bir ayağım çukur
Çıkmadı sana yollarım
Yüzsüzlük ettim düştüm sen giderken ardına peşi sıra
Martılara ağladım
Başım eğik
Döndüm her yolun sonundan ben boynu bükük!
Vuslatın rengi siyah başımdan aşağı döktün kapkara suları sen
Yar oldu yalnızlığım
Yolum oldu
Yoldaş bildim tutundum
Gözlerini aradım
Gözlerin oysa dört duvar
Seni aradım
Oysa yalnızlığım ve ben yani sen
Şerefine kadehler kaldırdım kayboldum şişenin dibini bulduğumda
Kalkamadım ayağa doğrulamadım ben sana
Kursağımda kaldı aşk heveslerimide aldın sen giderken
Yağmurum değilsin yağma
Güneşim değilsin sen benim doğma yağmala saç ortalığa
Sor son bir defa gönlüne
Sence bu aşktan kaldı mı bize bir hediye...! ! !

(31.12.2012)