Hediye Şiiri - Sevda Kara

Her gördüğümde onu.
Aynı gülen gözler,
Aynı masum çehre.
Hele bir şey var ki!
Yaz kış değişmeyen,
Üzerindeki elbise.
Elbise ki utangaçlığına vesile.
O duygunun yeri de,
Küçücük yüreğinde.
Yüreğinin izi düşmüş yüzüne, sesine...
Benim de ilk utanmışlığım böylesine.
Gözlerimin içine içine bakışları,
Unutamayacağım bir dersti,
Belki de ölesiye.
Düşündüm sonra
Bu bayram,
O’na bayram hediye etmeliyim diye.
Yer değiştirmeliydik hemde.
İlk olmalıydı.
Hem ona, hem de bana.
Ben ilk kez eski (!)
O da ilk kez yeni bir elbise giyin meliydi
Ve hatta kuşan malıydı.
Bu hediyeyi ben vermeliydim.
Benim armağanım olmalıydı.
Hatamı telafi etmeli.
Birikmiş borcumu ödemeliydim.

Bunu bu bayram yapmalı!
Çocuğa ’bayram’
Bayrama da yeni bir ’çocuk’ vermeli
Zaten bayramlar da
Bunun için değiller mi?

19.07.2013 - 17.35