Annesini yitirmiş yavru gibi ağladım,
Duvar diplerinde kalıp, karalar bağladım,
Hiçbir şey teselli olmuyordu bana artık;
Dur yapma denildikçe, daha coştum, çağladım.
Herkesler yetimdi veya yetim olacaktı,
Dünya hem boşalıp, hem tekrar dolacaktı,
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta