Ağlama boşuna çağırma beni,
Kalmadı takatim gelemiyorum.
Zebaniler benden aldı da seni
Bir türlü hedefe varamıyorum.
Gündüzler karanlık, geceler kabus,
Sadist yar kalbimi eyledin hapis.
İçimdeki yara habis mi habis
Bir türlü hedefe varamıyorum.
Avcılar hedefi tam da vururken,
Hasretin yoluna düşünce erken,
Ha bu gün,ha yarın varırım derken,
Bir türlü hedefe varamıyorum.
Yarden uzaklarda kalmışım darda,
Bi-çare divane gönül bak ahı zarda.
Cismim burada,gönlüm o yarada,
Bir türlü hedefe vramıyorum..
Yar meclisinde kurulmuş da divan,
Yarda kalmamış hiç din ile iman.
Kesmişler fermanı hemide idam.!
Bir türlü hedefe varamıyorum.
Durak YİĞİT derki,nedir ki zorun,?
İçimde sönmüyor attığın korun.
Kırdın dişlerimi,kırıldı burun
Bir türlü sineme saramıyorum...
Durak YİĞİT
010..KOCAELİ
Kayıt Tarihi : 9.10.2010 18:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Durak Yiğit](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/09/hedefe-varamiyorum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!