zorunluluk bizi emirlerin kölesi yaptı,
görmedik mi bizi zaaflarımız ile kandıranı,
elbet görürüz,zalimin kör nefesini,
elbet tadarız,zalimin güler yüzlü mimiklerini..
evet,hiç rast geldin mi yoksul zengine,
parayla mutsuzluğu,satın alan cahile,
kısık sesle konuşur,duyulmaz kâmiller,
paranın birde,satın alamayacağı hayatlar var,nafile
küçücük beyinleri heva hevesle doldururlar,şaşarım,
birde müslüman deyip tembellik yaparlar,dona kalırım,
emrin kölesi olmaya hevesliler uymazlar Yaradan'ın emrine,
birde bunlara aydınlık derler, bu halden utanırım,
şafak atar,vakit gelir,sona son sürat yaklaşırız,
tatlı değildir hiçbir heves,uyku kadar,
gözümüzü açsak,köle olmaktan kurtuluruz,
idam ederiz amaçsız intiharları,
belki o vakit hedefe, bir nebze yaklaşırız..
Kayıt Tarihi : 31.10.2017 01:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/31/hedef-62.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!