Hecesiz İzler Şiiri - Tuba Gürdere

Aşkı aradım aşk dumansız ateş.
Dostu aradım dost kimliksiz suret.
İnsan aradım insan kimsesiz kimlik.
İnsanlığı buldum sonra hepsinin içinden.
İnsanlık, ne var ne yok varlığı yoksunluktan bilinen en büyük varlık.
Ne aşk kimsesiz, ne insan aşkta kimliksiz.
İnsanlık, varolan insana öz bir kimlik.
Aşk özünde ki sözle kendinde bütünleyen sözsüz duyuş bir öz.
Ne ateş dumana eş , nede ateş dumanda bir kimlik.
İnsan insanlığın içinde , insanlık tek bir kalbin.
Söz, insanda bin cümle alem, bir insan bazen sözünde özsüz.
Aşk sözden öte özünde bir öz varoluş.
Ne kalp dile gelir özünden , nede ateşler savrulur.
Yanar sönmeden tek ışık gibi hep içimizde.
Bir rüzgardır ki eser yanılgısız yaşamdır kalbine iz sürer.
En son başlangıca kadar varlığın ezeli aydınlığı hecesiz izler.