Ben susmaya çalıştıkça kafa tutar hâle geldi benle kalemim. Kâğıtlar kovaladılar geceleri kâbuslarımda.
Korktum konuşmaktan, yazmaktan
Suskunluğum çare olur dedim. Olmadı.
Alay etti tüm heceler sonra.
Dilim sustu, kalem ağladı.
Kan döküldü sonra kalemden kağıda.
Heceler öldü.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
'hale, kağıtlar, kabuslarımda' kelimelerinin ilk a'larının üzerine konulması gereken uzatma işareti ( ^ ) unutulmuş. Yoksa okurlar, bu sözcükleri yazıldıkları şekliyle seslendirdiğinde ortaya nasıl bir durum çıktığını hayal edebiliyor musunuz?
İlk mısradaki 'benle'nin karşılığı dilimizde bulunmamaktadır. Sanırım 'benimle' demek istemişsiniz. Bir de diğer şiirinizde görmüştüm; orada da 'senle' geçiyordu. Açtım sözlüğü, böyle bir sözcüğe de rastlayamadım. Belki 'seninle' şeklinde yazmak istemiş olabileceğiniz ihtimalini düşündüm, yanılıyor muyum?
Şimdi bana ya 'bilgiçlik taslamayın' demelisiniz ya da doğruysa yazdıklarım 'haklısınız' demelisiniz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta