Erken kalkan yol aldı
Geç kalan yolda kaldı
Elimde bir kuş vardı
Uçarak havalandı
Avucum açık kaldı
Beni bir korku sardı
Erkenden çıktım yola
Yol, seninim oyala
Yorulsam vermem mola
Sapamam sağa sola
Yürüyorum inançla
Gün ola, harman ola
11.09.2011 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 11.9.2011 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki hikmeten daha acîb ve intizamca
daha garip bir sûrette hikmet ve inâyet-i
İlâhiye tecellî ediyor. Bakınız! En sert ve
hissiz o koca taşlar, nasıl balmumu gibi
evâmir-i tekviniyeye karşı yumuşaklık
gösteriyorlar ve memur-u İlâhî olan o latîf
sulara, o nâzik köklere, o ipek gibi damarlara
o derece mukàvemetsiz ve kasâvetsizdir.
Güyâ bir âşık gibi, o latîf ve güzellerin temâsıyla
kalbini parçalıyor, yollarında toprak oluyor.
D E N İ L M İ Ş T İ R .
İnsan oğlu da bu meşekkatli hayat yolunun
yolcusu olması hasebiyle, Ab-ı Hayat'ın; hayatında
taş ve toprak aralarında kendine yol bulması
Allah'ın emrine imtisalin, yolları ne kadar kolay
hale getirdiğini göstermesi açısından ibret vericidir.
Yolunuz hayırlı olsun.. Saygıyla selamlarım..
Bedri Tahir Adaklı
TÜM YORUMLAR (13)