Hece (Minnet) Şiiri - Münzevî Muhayyelât

minnet

elde ne şarkı var ne de bir şiir
hüznün kırk boğumu içimde zehir
yolcu yorgun yol zor kalmadı sihir
yoldan çıkmayagör mihmana minnet

akıyor bir tertip hayat su gibi
her bülbül her güle şakır hû gibi
meyler dindiremez efkar şu gibi:
'mekandan çıksın ten zamana minnet'

zaten bir rüyadır hayat denilen
sefa sür devran sür yıpran yenilen
gör bak kimdir galip kimdir yenilen
düşme aşk oduna külhana minnet

toy düğün olsa da kırk gün ve gece
leyla kaysa varsa her gün her gece
biter aşkın sihri birden bir gece
ol aşkı dokuyan rahmana minnet

bahar açar her dem yar nefesinde
güller deme durur bülbül sesinde
mizan terazisi adl kefesinde
boynumuza geçen urgana minnet

yol uzun iş çetin yar uzak olsa
düşler hakikate hep tuzak olsa
yorgun ruhum aşka çok uzak olsa
uykuya rüyaya yorgana minnet

insana dayanma ölür elbette
ağaca dayanma kurur elbette
er çiçeği ayaz vurur elbette
ne ağaca ne de ormana minnet

aşkı öz belledik girdik bu bağa
bir baktık içimiz yabancı çağa
elden ne gelir ki artık binboğa
söyleme sırrımı yabana minnet

kuru gürültüler boş nefestendir
asıl mana ruhta boş heves tendir
canlar ırayınca boş kafes tendir
bir kuzuya değil binboğa minnet