Hece = Hep sen varsın Şiiri - Mehmet Çoban

Elindekini değerlendiremeyen, dilindekiyle ömür tüketir
Lüzumlu şeyler beceremeyenler, dilinde gereksiz şeyler üretir

Hayatı, dünyayı bir varmış bir yokmuş sayanlar, hesap günü şaşırır
Dünyasını hayla huyla geçirenler, bir bardaktaki suyu taşırır

Hiçbir şey nedensiz değildir doğada, her yaratılışın nedeni var
Doğru düşünüp, akıllı davranmak, her zaman bütün belaları savar

Kara kışta üşümek istemeyen, yaz çıkmadan çaresini düşünür
Tembel olan kimseler, önüne hazır yemek koysan yemeğe yüksünür

Sevginin avucunda kalbim, can derdine düşmüş, korku içinde titrer
Hayatta eylemleri yoksa bütün düşünceler, yalanlarında biter

Gözden uzak gönülden uzak derler, sen bir görsen yakındaki halimi
Göz önünde, gönül içre yanarım, döndüremem gerçeklere dilimi

Bir ay, bir güneş, bir yıldız olup gökten seyretmek varken mavi dünyayı
Şimdi mazlum, mahzun halde yeryüzünden seyrediyorum güneşi, ayı

Kalbime seni koydum, korkma bunaltmam seni, özgürce yaşa kalbimde
Unutma ki, nerede, nasıl olursam olayım, hep sen varsın gönlümde

31.01.2012 – İzmir