Heçe Şiiri - Zeynep Beşen

Bazen bir duvar oluyorum
Seni izliyorum oradan
Söylesene bu kadar güzel uyunur mu ?
Aklımı heçe atıyor uykuların.
Yorgan oluyorum kimi zaman
Sarıyorum seni
Yastık oluyorum o başına kimi zaman .
Sonra sesinde bir kelime olup
Sana karışıyorum.
Çoğu zaman harflerin tamami benim.
Benim o dudağında ıslanan.
Kimi yerde yol oluyorum sana
Kâh evine götüyorum seni
Kah evinden alıp istediğin yerlere .
Bir kapı oluyorum sana
Nereye istersen açılan.
Seni kapatmayan
Seni ali koymayan .
Kimi zaman güneş oluyorum sana yansıyorum.
Kimi zaman yakıyor
Kimi ısıtiyorum rast geldiğin yerlerini.
Bazen rüzgar oluyorum sana
En sevdiğim de bu aslin da.
Başıni seviyorum
Ellerinin arasın da geziyorum
Savuruyorum seni kimi zaman .
Bazen pencere oluyorum sana .
Dışarılara bakan
Dışarılardan koruyan .
Bazen aynın karşısın da duran ve bakan oluyorum.
Seni seyrediyorum oralardan.
Ve bir insan bu kadar sevilir mi diye
Kendime şaşıyorum.
Sevimli bir şaşkınlık bu ..
Edilmiş duaların kabulu gibi bil bunu.
"Allah'ım öyle güzel uyunur mu ?"
Ruhum eriyor karşında.
Açıkçası seviyorum bu sana karışıp sen olmayı.
Ruhumun güldüğü yerlere benziyor sesin.
Aklımın rahatlama anı olup çıkıyorsun.
Ne zahmetin var
Ne zorluğun.
Işte bu bellecindir aşkın sende yaşayıp durmasının.
Içim incinmiyor karşın da
Bilâkis, tatmadığım mutluluklar keşfettim yüzün de..
Defediyorsun huzursuzluğu varlığınla varlığımdan.
Altından ırmaklar akan cennetler halt etmiş yanında duyulan huzur da .
Aşk i değer tahtasına koyma cehaletine girenler bir yana ..
Hedef tahtaları bir bir kırılıyor karşın da ..
Seviyorum böyle hissetmeyi.
Böyle yaşamayı.
Böyle yaşatani.
Dünya cennet cehennem kimin umurun da olur ki ?
Gönlüm de sen durdukça.