Hece (25) = Tufan Şiiri - Mehmet Çoban

Nasıl başlar bilmem ki, karma karışık duygularını anlatacak olan insan
Ne söylesem bilmem ki, nasıl desem gerçekleri diye dilim dolanıyor inan
Nışadır sürülmüş atlar gibi koşturuyoruz hayatın içinde çoğu zaman
Nevrimiz dönerken yaşamın hızında, kayboluyor kıymetli günlerimiz her an

Ne kaldı hayattan, çoğu gitti azı kaldı, ömrümün yarısını geçtim çoktan
Ne anladın diye sorma sakın, hiç bir şey anlamadım söylenilen yalanlardan
Nice zamandır ayıklıyorum yalanı, tarihten, bilimden, dinden, hayatımdan
Nasıl oldu şimdi diye sorma, henüz bitmedi yalanlar, bağlıyor beni her an

Numaradan hayat yaşamak yok ki, gerçekler yakalar insanı, olursun pişman
Nuh deyip peygamber demezken insanlar, yalanla bütün söylemlerin olur duman
Ne garip, kültürler sarsılırken Nuh tufanıyla, hayatımızda sanki yok tufan
Nerede deme, şöyle etrafa bakın, dünyanın her köşesinde tufan var her an

Nedenlerimin gölgesinde geçerken hayat, nedenlerim boğuyor boğazımdan
Nisan yağmurları altında duygularım ıslanır sırılsıklam, bereketi doğadan
Neşter vururum tüm sorunlarıma, aydınlığa ulaşıp kurtulmak için yalanlardan
Nirengi noktam doğruluk, gerçeklik üzerine, tiksinirim riyadan yalandan

02.04.2010 – İzmir

Her mısra 25 hece, aynı harfle başlar, biter.