Hece (25) = Sus Şiiri - Mehmet Çoban

Aklıma uyup, yorgunluk, argınlık demeden uzanıverdim yemyeşil kırlara
Akşam kızıllıklarına kadar, oradan oraya, duygularımı kıldım fora
Arsız yaşam her gün sıkıp bunaltmıştı beni, elektriklerimi saldım toprağa
Ay doğarken döndüm evime, güzelce bir banyo, sonra ise yorgunluktan yatağa

Ertesi gün midem açlıktan kıvranıyordu kapıverdim poğaçayı elime
En güzel günümün arkasından, sıkıntılarım gitmiş neşem ise tam yerinde
Elektriğimi topraklamış, dinlenmiş, bütünleşmiştim doğanın tüm renklerinde
En iyi arkadaş, doğa, güneş, su, hava, hayvanlar, gökyüzü, ay güneş içimde

İnsan arada yapmalı böyle şeyleri, kendini bulması için, en iyisi
İnsanı meşgul edenler olsa da, kendimize zaman ayırmasını bilmeli
İçimde coşkular var, anlatabilir miyim, mısralara dökebilir miyim ki
İnanın bilmiyorum, öylesine yazıyorum mısralara bütün hislerimi

Uzunçalar sanılır hayat, çalışırken yoruluruz, eğlenirken yorulur mu?
Umutlar çoktur hayatımızda, sürekli anlatsak söylesek hayat durulur mu?
Umutsuzca bir yangın içimde, ben düşlerimde kavrulurken dünya kavrulur mu?
Uslu durmak revadır, çevre de, devlette, dünya da, durmazsam düzen bozulur mu?

Ümidim var, kim ne derse desin, ben toplarım hayatta hep dağıtacağım gülü
Üstü kapalı tehditlerini savursa da hayat, bırakmam asla gülüşümü
Ürkek bakışlarımı korkaklık saymayın, önce aklımda yaşatırım ben hüznü
Üzülme can, çaresizlerin ilacı oldu “bu da gelir, bu da geçer” türküsü

Islıklar çalıyor bak, geleceğe, umuda, hüzünlerden coşkulara akışlı
Ismarlanan bütün güzellikler, akıcı, duygulu, gizemleri içinde saklı
Irmak çağıltılarında duyguların sarıldığı gibi, sarmalıyor insanı
Itır kokulu bahçelerden selamlar gönderiyor, durma yürü ey insan aklı

Kelimeler boğazında düğümlenmesin, söyle öz/gür sesinle duysun insanlık
Kalbinin tüm güzelliklerini ser ortalığa, geçilmesin sevgiden ortalık
Kurşunlar değmesin yeryüzüne zulümle, siper olsun kötülüğe fedakârlık
Kuvvetlensin aramızda inanç, sevgi, saygı ve paylaşım, yok olsun çıkarcılık

Sana sözüm yok ey insan, ben kendime sözü geçiremem, kulağım gerçeğe küs
Sanal bir âlem değil, hayatın tüm gerçeği, ortalığı kaplamış puslu bir sus
Sanki başka yaşam yok hayatta, her şey söylendiği gibi olacak talih makûs
Söz verdim kendime, sende söz ver kendine, “ey dilim artık yalanı söyleme sus”

11.10.2009 - İzmir

25 hecedir. Mısra başları sonları, kıta başları ve sonları aynı harfle başlar biter.